ἅμα ὄρθρῳ οἱ ταμίαι κριθὴν μετροῦσιν· ὀλίγαν· ἐπὶ σανίδι σημεῖα ἥσυχα.
ἁ ἐνωμοτία κινᾶται· οὐ λόγοι· βήματα μόνα· ζυγὸς ἕστηκε· ἀνὴρ ἐπὶ χαλινῶι· χαλινὸς τανύς.
οἱ ταμίαι σῖτον ἐξέδον· μέτρα βραχέα· ἀριθμοὶ ἐν δέλτοις· χεὶρ δεχομένη.
εἵλωτος ψιθυροῦντος· ἁ γαστὰρ κενά· ῥάβδος εὐθὺς δείκνυσι σιγάν· ἡ ὁδὸς μένει ἡσυχίᾳ.
γέρων ἀνένευσε χεῖρα· γαστὰρ καὶ ξίφος ἐπὶ ταὐτόν· σιγὴ βαθεῖα.
φρυκτὸς ἐκ Ταϋγέτου ἅπαξ ἔλαμψε· ἐπὶ κορυφῆς ἑωράθη· εἶτα σβέννυτι.
πρὸς κλίμακας τᾶς ἀγωγᾶς· παῖδες γυμνοστέρνοι· ὄμματα ἔμπροσθε· πνοαὶ βραχεῖαι· σκιαι μακραί.
πρεσβύτερος σημαίνει δρόμον· οὐκ ἀγορεύει· τύπος ἁρκεῖ.
τὰ ὅπλα ἐπὶ σταθμοῖς· ἀσπὶς παρὰ τὸν τοῖχον· δόρα ἐν συνδέσμοις· χιτῶνες ξηραί.
ἐν τῶι λιμηνίωι ναῦται σπεύδουσιν ἐν ἡσυχίᾳ· σχοίνια ἐπὶ κέντροις· ἡ θάλασσα πραεῖα· φωναὶ ὀλίγαι.
οἱ ἔφοροι ἐν σκιᾷ τᾶς ἀγορᾶς· πέντε ἄνδρες· βλέμμα στερόν.
πίναξ μικρὸς ἐπὶ γόνατος· γραμμαὶ ὀλίγαι· ὀνόματα οὐκ ἐπιγέγραπται.
γυναῖκες παρὰ θύρας· σπόρος ἐν καλθοῖς· ὄμμα ὀξύ.
παῖς ἑζόμενος παρὰ γόνυ ἀκονίζει λίθον· οὐδὲν λέγει.
ἀνὴρ ἀπὸ κώμης εἰσέρχεται· χοῖρος ἐπὶ ράχει· κονὶς ἐπὶ ποσίν.
πίναξ ἐπὶ διχλόωι· σημεῖον ἕν· δίδοται σῖτος· πάντες ὁρῶσιν.
ἐνωμοτάρχας παρήλασεν· δεξιᾷ νεύει· οὐ μένουσι λόγοι.
δόρα κρατεῖ· τελαμῶνα ἀναιρεῖ· τάξις ἡσυχίᾳ· στοῖχοι ἰθεῖς.
σῆμα ἀπὸ μακροῦ φθάνει· σύνοδος κελεύεται· ἕκαστος ἵσταται ὅπου χρὴ· χεῖρες ἐπὶ μηροῖς· κεφαλαὶ ἰθεῖαι.
ἡ γερουσία συνῆλθεν· θύραι ὀλίγαι· βῆμα χαμηλόν· ἐν μέσσωι θάρσος ἐν ἔργοις· σιγὰ πάνδημος.
εἵλωτος δεύτερος ἔστη· ὄμματα βαθέα· χεῖρες ἀκέραι· πνοὴ μία· εἶτα κάτω.
ῥάβδος οὐ κατέπεσε· ἀρκεῖ τὸ βλέμμα.
μεσημβρία· σκιαι βραχύτεραι· λίθοι θερμοί· ὕδωρ ἐκ κρήνης· δύο φιάλαι· πρῶτοι παῖδες· ὕστατοι ἄνδρες.
συσσίτια οὐ τέθειται πλήρη· ἄρτος βραχύς· ζωμὸς μέλας· γέλως οὐδεὶς· ὄμματα μόνα· πόδες ἀκίνητοι.
πτωχὸς ἀνὴρ ἐπὶ δῶμα ἐκάθισεν· ἥλιος ἐπὶ στέγην· κορῶναι κέκραγον.
ἔδειξε τὴν πόλιν καὶ τὰ ὄρη καὶ τὸν Εὐρώταν· πάλιν σιγὰ.
ἑσπέρα γίγνεται· ἄνεμος λιγύς· κονὶς παρὰ τοῖς τείχεσιν.
ἡ ἐνωμοτία ἐπέστρεψεν· ἄκμαια τὰ βήματα· λύχνοι ὀλίγοι.
παῖς τᾶς ἀγωγᾶς ἔστη ἐν στενῶι· στῆθος πρὸς τοῖχον· λίθος τραχύς· φθόγγος οὐδεὶς· πνοὴ μόνη· δάκτυλος ἔγραψε γραμμὴν ἐπὶ κονίν.
νὺξ κατέρχεται· θύραι κλείανται· φύλακες ἐπὶ γωνίαις.
φρυκτὸς πάλιν ἀπὸ Ταϋγέτου· μία λάμψις· σβέννυτι.
σανὶς παρὰ τῶι πρυτανείωι ἵσταται· γράμματα χαλκᾶ καὶ μέλανα·
ΛΟΓΟΙ ΣΙΓΩΝΤΙ · ἜΡΓΑ ΦΑΝΤΙ.
ἡμέρα τελέεται· ἡ πόλις μένει· ὀρθὸς νόμος οὐ πληθύει· πράττεται.
At daybreak the treasurers measured barley—little—quiet marks on a board.
The enōmotia moved; no words; only steps; a yoke stood; a man at the rein; the rein taut.
The treasurers issued grain—short measures; numbers on tablets; a receiving hand.
A helot whispered, “The belly is empty.” The staff pointed to silence at once; the road stayed hushed.
An elder inclined his hand—belly and sword together; the silence deepened.
A beacon from Taygetus flashed once on the ridge, then went out.
By the steps of the agōgē: boys bare-chested; eyes forward; short breaths; long shadows.
An elder signaled a run; no speaking; the pattern sufficed.
Arms on their racks: a shield at the wall; spears in lashings; tunics dry.
At the harbor the sailors hurried in quiet; ropes on cleats; the sea mild; few voices.
The ephors stood in the shade of the agora—five men; a hard gaze.
A small tablet on a knee; few lines; no names inscribed.
Women at the doorways; seed in baskets; a keen eye.
A child sat by a knee and whetted a stone; said nothing.
A man from a village entered; a pig on his back; dust on his feet.
A tally on the two-prong stand; one mark; grain issued; all see.
The enōmotarch passed; a nod of the right hand; no words remain.
He held the spear; loosed the strap; order in quiet; ranks straight.
A sign reached from afar; assembly called; each stood where he must; hands on thighs; heads straight.
The gerousia met; few doors; a low platform; in the midst, courage in deeds; silence general.
A second helot stood—deep eyes; hands uninjured.
One breath; then down. The staff did not fall; the look sufficed.
Midday: shorter shadows; warm stones; water from the fountain; two bowls; boys first, men after.
The common meal not set full: little bread; black broth; no laughter; only eyes; feet unmoving.
A poor man sat on a roof; sun on the housetop; crows crying.
He pointed to the city, the mountains, the Eurotas; again, silence.
Evening came; a thin wind; dust by the walls.
The enōmotia returned; the steps vigorous; few lamps.
A boy of the agōgē stood in the lane; chest to the wall; rough stone; no sound; only breath; a finger drew a line in the dust.
Night descended; doors shut; guards at the corners.
A beacon again from Taygetus—one flash—then out.
A board stood by the prytaneion; letters in bronze and black:
WORDS FALL SILENT · DEEDS SPEAK.
The day ended; the city endures; right law does not multiply—it is enacted.